ای کاش حرفهای مرا میشنیدی و باور می کردی ای کاش اشکهای روی گونه هایم رامیدیدی و باور می کردی خیسی چشمانم را نم روی گونه هایم را. هیچکدام را ندیدی و ندانستی که چطور آنها را سرازیر کردی. ای کاش باورمی کردی .باور میکردی معنای اشکهایم را. ولی افسوس صدایی نیست چشمانی نیست که باور کند. صدایی که دوستش دارم چشمانی که میلاد ستاره ی قلبمست. آه کاش اشکهایم صدا داشت تا فریاد زند و همه ی آنچه را که در درونش است به ستاره قلبم برساند. ولی افسوس افسوس که اشکهایم صدایی ندارد